غرق شدگی در ماه های گرم سال 90 درصد بیش از بقیه سال است. غرق شدگی در کودکان کمتر از 5 سال، بالغین جوان (15 تا 30 سال)  و در جنس مذکر بیشتر رخ می دهد.

پس هنگام آب تنی چه در آبهای آزاد چه استخر باید نکات ایمنی را در نظر داشته باشیم:

مهمترین نکته این است که شنا را اصولی یاد گرفته باشید.

فقط در مناطق حفاظت شده و ایمن، شنا کنید.

به وضعیت هوا و توصیه نهادهای مسوول توجه کامل داشته باشید.

بدانید که شنا در آبهای آزاد با شنا در استخر فرق دارد.

زمانی که کودکان در آب و یا حتی نزدیک آن قرار دارند، حتی اگر شناکردن را بلد هستند، دائما آنها را زیر نظر داشته باشید. تماس تلفنی، خواندن پیامک، صحبت با دیگران و یا مطالعه، ولو برای چند لحظه، حواس شما را پرت خواهد کرد.

اگر کودکی گم شد، ابتدا داخل آب را جستجو کنید.

برای تماس احتمالی با اورژانس، یک تلفن همراه در نزدیکی خود داشته باشید.

در مورد قایقرانی هم تقریبا سه چهارم از موارد مرگ، بدنبال قایق سواری تفریحی رخ می دهد؛ نیمی از موارد مرگ در آبهای آرام رخ می دهد؛ 84 درصد از موارد مرگ، در کسانی اتفاق می افتد که جلیقه نجات ندارند یا آن را درست نپوشده اند. جلیقه باید طوری پوشیده شود که سر را بالای آب نگه دارد. مطمئن شوید سایز جلیقه، مناسب شما یا کودک شما باشد.

اینک اقداماتی که در صورت برخورد با یک فرد غرق شده باید انجام داد:

مهمترین نکته این است که اگر خود شما اصول شنا و نجات فرد غرق شده را نمی دانید، و یا آب دریا چنان متلاطم است که مطمئن نیستید بتوانید او را نجات دهید، نباید به هیچ وجه برای نجات او به آب بزنید، چرا که ممکن است مشکل، دو برابر شود! در این شرایط، فقط از نجات غریق کمک بخواهید.

پس از خارج کردن غریق از آب، اگر شواهدی از آسیب به گردن وجود دارد، آن را بیحرکت کنید: مثلا تخته ای را با احتیاط زیر سر و گردن بیمار بگذارید و با دو حوله لوله شده، گردن را ثابت کنید.

پس از خارج کردن غریق از آب لازم نیست مثل آنچه در فیلم ها دیده اید، با فشار بر شکم فرد، آب را خارج کنید! این کار، اشتباه است. چرا که اغلب، تنها با تماس اولین قطره آب با حنجره بیمار، تارهای صوتی و حنجره او خودبخود بسته شده و مانع ورود آب به ریه ها می شوند. اگر مقداری آب هم وارد ریه ها بشود، مشکل حادی ایجاد نمی کند و به مرور جذب می شود.

در برخورد با این افراد بدحال، علاوه بر درخواست کمک، به راه هوایی او توجه کنید؛ اگر چیزی در دهان او مانع نفس کشیدن است (مثلا دندان مصنوعی، آدامس یا لقمه ای که از قبل در دهان داشته، جلبک دریایی)، آن را در بیاورید.

سپس به تنفس او توجه کنید؛ اگر نفس نمی کشد، فورا تنفس دهان به دهان یا دهان به بینی را آغاز کنید: هر 5 ثانیه یکبار در بزرگسالان و هر 3 ثانیه یکبار در نوزادان و کودکان کوچک. بدانید که تنها چند دقیقه نرسیدن اکسیژن به مغز باعث آسیب جدی مغز می شود.

بعد ببینید فرد، نبض یا ضربان قلب دارد یا نه: اگر ندارد همراه با تنفس مصنوعی، با کف دست خود محکم، پایین جناغ او را فشار دهید، طوریکه 4-3 سانتیمتر پایین برود. این کار باید حداقل 100 بار در دقیقه انجام شود.

احیا را تا نفس کشیدن مجدد فرد یا رسیدن اورژانس ادامه دهید.

اگر بیمار استفراغ کرد، باید او را به یک طرف خواباند تا محتویات معده اش وارد ریه نشوند.

لباس های خیس او را خارج کرده و بدنش را بپوشانید تا گرم شود.